Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 2222

“Oh…padadalhan kita ng mga pang-araw-araw na pangangailangan sa pagbalik ko!” Sumagot si Mike, “Maghintay ka at padalhan ako ng listahan.”

Avery: “Sige. Hintayin mo na lang ihatid ng bodyguard. Tapos na ako.”

“Sige. Tayo muna!” Hindi naman gaanong nakatulong si Mike sa pananatili niya rito. Hindi siya nanggugulo ngayon, tumulong lang.

Pagkaalis nila, nag-disinfect si Avery, nagsuot ng isolation gown, at naghanda na pumasok sa ICU.

Sinamahan ng chief surgeon ni Elliot si Avery.

“Miss Tate, hindi mo na kailangang mag-alala masyado. Sa tantiya namin, dapat magising si Mr. Foster sa mga susunod na araw.” Nakita ng punong surgeon si Avery na nanlulumo, kaya inaliw niya ito.

“Ilang araw ang mga araw na ito?” Seryosong tanong ni Avery.

Wala siyang alam tungkol sa sitwasyon ni Elliot, at higit na alam ng punong surgeon.

“Sa tingin ko ito ay sa loob ng tatlong araw!” sabi ng punong surgeon. “Kung hindi siya magigising sa susunod na tatlong araw, medyo mapanganib ito.”

Medyo na-relax si Avery at biglang kinabahan.

“Miss Tate, sabi ko magigising na siya this days kasi unti-unti nang gumaganda ang vital signs niya. Kaya may malaking pag-asa pa.”

Nagpatuloy ang doktor na namamahala, “pagyayabang ni Margaret. Ang pamamaraan ng muling pagkabuhay ay isang wastong panlilinlang! Isang kasinungalingan ang ginawa niya sa pamamagitan ng pagsasamantala sa takot ng mga tao sa kamatayan!”

Kung nagising ngayon si Elliot at wala sa panganib, maglalakas-loob si Avery na tanggapin ang mga salita ng punong surgeon.

Hangga’t hindi pa nagigising si Elliot, hindi siya lubos na mapalagay.

“Naka-chat ko si Wesley nitong mga araw, at sa palagay ko ay pinili ni Margaret na magpakamatay kaagad pagkatapos manalo ng March Medical Prize. Ito rin ay para sa kadahilanang ito. Dahil hindi niya talaga makukuha ang premyong ito! Kapag natuklasan ang kanyang mga kasinungalingan, babawiin ang tropeo at karangalan.” Ang punong surgeon ay nagsabi nang may katiyakan, “Si Margaret ay piniling magpakamatay upang mapanatili ang karangalang ito. Sa ganitong paraan, kahit na bawiin ang kanyang karangalan pagkatapos ng kanyang kamatayan, hindi niya malalaman. Siya ay hindi lamang magaling sa panlilinlang sa iba, ngunit mahusay din sa panlilinlang sa sarili.”

“Ang iyong hula ay may sapat na batayan. Sana magising si Elliot sa loob ng tatlong araw gaya ng sinabi mo.” Mas nag-aalala si Avery kay Elliot.

Pumasok ang dalawa sa ICU, at nakita ni Avery si Elliot na nakahiga sa hospital bed sa isang sulyap.

Ang mukha ni Elliot ay haggard at maputla, at siya ay nakahiga at walang buhay sa hospital bed.

Kung hindi dahil sa tuluy-tuloy na pagpintig ng kurba sa instrumento sa tabi niya, tiyak na hindi niya mapipigilan ang pag-iisip tungkol dito.

Dahil nandoon ang chief surgeon, napigilan lang ni Avery ang pananabik.

“Miss Tate, tingnan mo ang statistics niya. Medyo stable na ngayon. Kakauwi mo lang galing abroad, hindi ka pa ba nakaka-recover sa jet lag?

I’m on duty tonight, para makabalik ka muna at matulog ng mahimbing. Baka bukas magising siya.” Hinikayat ng punong siruhano, “Alam mo bang mahalaga ka? Bago ka bumalik, takot na takot si

Wesley. Araw-araw siyang binabantayan sa ospital at hindi nangahas na bumalik. I was afraid na may nangyari kay Elliot at hindi niya maipaliwanag sayo.

Wala ka pa bang tatlong anak? Bumalik ka at tingnan mo ang mga bata!” © 2024 Nôv/el/Dram/a.Org.

Ang mga salita ng punong surgeon ay nagpapahinga ng husto sa kaba ni Avery.

Marahil ay dahil na rin sa pagkakita kay Elliot ng sarili niyang mga mata, at sa pagkakita na ang sitwasyon niya ngayon ay hindi naman kasing sama ng inaakala niya.

Avery: “Iyan ay mahirap na trabaho para sa iyo.”

“Hangga’t hindi maaksidente si Mr. Foster, sulit ang pagsusumikap.” Sabi ng chief surgeon at pinalabas si Avery sa ICU.

Foster family.

Ang villa ay maliwanag na naiilawan.

Pagkabalik nina Mike at Hayden, wala na silang planong gisingin ang pamilya.

Ngunit nang makita ni Mrs. Cooper ang kanilang pagbabalik, hindi niya napigilang magsalita nang tuwang-tuwa.

Nagising si Layla at lumabas ng kwarto na nakasuot ng pantulog na nakalugay ang buhok.

The moment her eyes met her brother, parang nakuryente ang katawan niya, at biglang nagliwanag ang nalilitong mata niya.

“Kuya!” Napasigaw si Layla sa gulat, ang matinis na boses nito dahilan para kinilig ng husto si Robert na natutulog sa kwarto.